ارتباط بین آنزیم آسپارتیت آمینوتراتسفراز (AST) بزاق و بیماری پریودنتال

سابقه و هدف: آنالیزهای بیوشیمیایی بزاق اخیرا به عنوان یک آزمون تشخیصی مورد توجه قرار گرفته اند. هدف از این مطالعه تعیین رابطه بین آنزیم آسپارتیت آمینوترانسفراز (AST) در بزاق و بیماری پریودنتال بود. مواد و روشها: در این تحقیق Historical cohort، 60 داوطلب شامل سه گروه 20 نفری سالم، پریودنتیت خفیف و پریودنتیت شدید قرار گرفتند. پس از کسب رضایت و اخذ اطلاعات عمومی پارامترهای پریودنتال شامل پلاک، خونریزی، عمق پاکت و میزان از دست رفتن چسبندگی ثبت گردیدند. در انتها 1 میلی لیتر از بزاق پس از شستشوی دهان با آب، جمع آوری و ارزیابی بیوشیمیایی میزان آنزیم صورت پذیرفت. داده ها استخراج و اختلاف بین سه گروه توسط آزمون Kruskal Wallis، همچنین اختلاف بین گروه ها (دو گروه با هم) توسط آزمون student t مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: بزاق افراد با پریودنتیت شدید میزان بالاتری از آنزیم (67.95±16.4) را در مقایسه با گروه سالم (36.80±13.5) و افراد با پریودنتیت خفیف (43.45±18.4) نشان داد که این اختلاف کاملا معنی دار بود (P<0.0001). نتیجه گیری: به نظر می رسد بین میزان آنزیم AST بزاق و شدت بیماری پریودنتال رابطه معنی داری وجود دارد و با افزایش شدت بیماری میزان این آنزیم در بزاق افزایش می یابد. با این وجود انجام مطالعات طولانی مدت با شرایط دقیق تر و حجم نمونه بالاتر جهت اثبات ضروری به نظر می رسد.